تومور های مغزی

مغز انسان در یک محفظه استخوانی به نام جمجمه قرار دارد. وقتی توده یا توموری در آن شکل می گیرد از هر سو به بافت اطراف مغز فشار می آورد و علائمی ایجاد می کند. تومور های مغزی ، به خصوص تومورهای بدخیم، لجام گسیخته اند و با سرعت تکثیر می شوند و به همین دلیل، درمان به موقع در این بیماری ضرورت دارد برای اینکه از پیشرفت آن جلوگیری به عمل آید.

انواع تومور های مغزی خوش خیم

تومور کوردوما تومار خوش خیمی است که از رشد آهسته برخوردار بوده و در میان افراد دارای محدوده سنی ۵۰ تا ۶۰ سال شایع می باشد. معمول ترین مکان بروز این نوع تومور در کف جمجمه و یا در بخش پایینی ستون فقرات می باشد. علی رغم اینکه تومور کوردوما خوش خیم است، اما ممکن است به استخوان کناری حمله نموده و فشاری را به باف عصبی کناری وارد نماید. این نوع تومورها بسیار نادر هستند و تنها ۰٫۲ درصد از کل تومورهای مغزی اولیه را تشکیل می دهند.

کرانیوفارنیژیوم عموما تومورهای خوش خیمی هستند اما به دلیل اینکه محل رشدشان نزدیک به ساختارهای حساس عمیق مغز است، برداشتن آنها دشوار می باشد. آنها معمولا از بخشی از غده هیپوفیز سرچشمه گرفته (ساختاری که تنظیم کننده بسیاری از هورمون های بدن می باشد)، از این رو تقریبا همه بیماران مبتلا به این نوع سرطان نیاز به درمان جایگزینی هورمونی دارند. 

گانگلیوسیتوما، گانگلیوما و آناپلاستیک گانگلیوگلیوما تومورهای نادری هستند که شامل سلول های عصبی نئوپلاستیک بوده، قابل تمیز (تفکیک) می باشند و عمدتا هم در افراد جوان بروز می کنند.

گلوموس جوگولار تومورهای خوش خیمی هستند که معمولا در زیر قاعده جمجمه و در بالای ورید ژوگولار ایجاد می گردند. آنها رایج ترین فرم تومور گلوموس هستند. تومورهای گلوموس به طور کل ۰٫۶ درصد از نئوپلاسم سر و گردن را تشکیل می دهند

تومور مغزی

تومور مغزی که به تومور درون جمجمه ای معروف می باشد، توده ای غیر عادی از یک بافت به شمار می رود که با رشد و تکثیر شدن غیر قابل کنترل سلول ها ایجاد می شود. ظاهرا این وضعیت توسط مکانیزمی که وظیفه کنترل سلول های نرمال را به عهده دارد، چک نمی گردد. بیش از ۱۵۰ نوع متفاوت تومور مغزی شناسایی شده که به دو گروه اصلی تومورهای اولیه و متاستاتیک دسته بندی شده اند.

انواع تومورهای مغزی

تومورهای اولیه مغزی شامل آن دست از تومورهایی هستند که از بافت های مغزی و یا بافت های اطراف مغز ایجاد می گردند.
تومورهای اولیه به عنوان تومورهای گلیال (تومورهایی که از سلول های گلیالی تشکیل شده اند) و یا تومورهای غیر گلیال (تومورهایی که روی و یا داخل ساختارهای مغزی نظیر عصب ها، رگ های خونی و غده ها رشد می کنند) دسته بندی می گردند که می توانند بدخیم و یا خوش خیم باشند.
تومورهای مغزی متاستاتیک شامل تومورهایی هستند که در نقطه ای خارج از مغز یعنی در ناحیه دیگری از بدن (مانند سینه و ریه ) ایجاد شده که در نهایت از طریق جریان خون به مغز راه می یابد. تومورهای متاستاتیک به عنوان سرطان در نظر گرفته شده و بدخیم می باشند.

از هر چهار تنی که مبتلا به سرطان می باشند یک تن دچار متاستاز مغزی شده و برآوردها نیز حکایت از آن دارد، هر ساله ۱۵۰۰۰۰ تن به این نوع سرطان بدخیم دچار می گردند. ۴۰ درصد از افرادی که مبتلا به سرطان ریه می باشند معمولا به متاستاتیک مغزی دچار می گردند. در گذشته نتیجه برای بیمارانی که دارای متاستاتیک مغزی تشخیص داده می شدند، چندان خوشایند نبود چرا که نرخ زندگی این افراد بیش تر از چند هفته بعد از تشخیص نبوده است. ابزارهای پیچیده تشخیص در کنار ابداع روش های پرتوزایی و جراحی باعث شده تا کیفیت و نرخ زندگی برای افراد گرفتار متاستاز مغزی بهبود یافته و تا چندین سال افزایش یابد.